آدددددددم

من از حوادث این شهر میترسم!

جاده ها همه پرچاله و  شیب و خاکی و ...

دیوارها همه سست...

اینجا سنگ هایش شیشه ای و همه شیشه هایش از سنگ...

 مردگان در پی زیستن و زندگان بدنبال مرگ می تازند و...

اینجا چراغ ندارد...شمع ندارد.. این جا هیچ نوری نیست...خورشید هم با این شهر قهر است...

اینجا همیشه شب است!..شب...

آدددددددم...

دنیای ما آدم ها بزرگترین بی راهه ی عالم هستیست...هیچ راهی اش مرا به   تــو   نمی رساند...هیچ راهی..

+ بعدا نوشت:

کمی گیجم این روزها!

گاهی انگار که بین خواب و بیداری هستم! نمی دونم خوابم یا بیدار!!...(از سری علایم جنون)!!!

:|

آدددددددم...

خوب نيست اجازه بديم رفتار ديگران انقدر رومون اثر بذاره كه از احساس " خود عقل كل پنداريشون " آزار ببينيم!! اما 

جدا از اين، كلا همچين آدمايي به شدت ميتونن منو عذاب بدن!! خصوصا اگر مجبور باشم باهاشون حرف بزنم!

بعضي وقتا فكر ميكنم شناخت بيش از حد آدم ها كار اشتباهيه. 

وقتي آدم شناسي ياد ميگيري ، ديگه نميتوني به جامعت اعتماد كني. چون ثابت ميشه كه آدم هاي خوب انگشت شمار ( اونم زياده!!) هستن.

آدددددددم...